Doorgaan naar hoofdcontent

Succes

 

De laatste tijd begin ik me steeds meer te realiseren dat ik het best goed voor elkaar heb. Ik heb een waardeloze gezondheid, maar dat kan ook niet anders met zo’n verleden. Over dat verleden gesproken: ik heb geen zin meer om me druk te maken om dingen die ooit gebeurd zijn, dat valt immers toch meer niet te veranderen. En ik heb al helemaal geen zin om er nog last van te hebben.

 Ik zie veel mensen wanhopig zoeken naar manieren om toch maar een echte auteur te zijn en zelf heb ik helemaal geen behoefte meer om mezelf op een voetstuk te plaatsen. Ik kan makkelijk praten, mijn boeken worden goed gedistribueerd, heb een fijne uitgever en ondanks het feit dat de grote kranten het een beetje lieten afweten ben ik op radio en tv geweest. Dat alles is me min of meer komen aanwaaien, want vriend en manager Oscar nam me op sleeptouw en hij is een man met invloed. Een andere vriend, Lucas, stuurt me geregeld foto’s uit boekhandels in den lande en aldus weet ik dat mijn laatste boek best gepromoot wordt.

 Ik kan kiezen welke optredens ik doe, want ik hoef er niet van te leven, ik heb immers een invaliditeitsuitkering waar ik altijd op kan terugvallen. Dus zeg ik geregeld nee, ik doe alleen nog wat me leuk lijkt. Succes betekent voor mij niet dat ik steeds vol in de aandacht moet staan, succes betekent voor mij een zekere rust en tevredenheid en de gedachte dat ik schrijf uit een behoefte, niet om wereldberoemd te worden.

 Meestal eindig ik zo’n betoog als het bovenstaande met een kwinkslag, maar ik weet er even geen en daar kan ik best mee leven. Ook dat is succes.

 © Lammert Voos



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een eindejaarsverhaal

  Aan de rand van de woestijn, in een oase, stond een kleine karavanserai waar vermoeide reizigers hun kamelen konden drenken en zelf uitrusten en zich konden spijzen met dadels en geitenvlees. Het water uit de put was zuiver en zoet, de herbergier een lankmoedig en wijs man. Zo wijs dat hij liever wilde dat zijn mooie dochter gelukkig was, dan dat hij haar uithuwelijkte aan de rijke koopmannen die om haar hand dongen.  Op een goede dag kwam een stoffige zwerver uit de woestijn gesloft, zijn kleren gescheurd, zijn baard vol knopen.             ‘Broeder,’ zo vroeg hij de herbergier, ‘ik ben in de woestijn beroofd van mijn dieren, mijn handel en mijn laatste dirhams, maar ik heb honger en dorst, kunt u mij helpen?’             De herbergier wist dat goede daden altijd beloond werden en hij laafde de zwerver alsof die een hooggeëerde gast was. Wat hij niet wist, was dat de zwerver een djin...

Een fijn weekend

    Het is heel verleidelijk om te gaan zeiken over de Starbucks in de stationsrestauratie van Groningen. Na een lange reis uit Antwerpen dacht ik even een lekker kopje koffie te gaan drinken aldaar. Vroeger kwam ik er ook vaak, toen de obers er nog in een vest en geklede pantalon rondliepen en er niet al te moeilijk werd gedaan over mijn drankkegel. De obers zijn verdwenen en ik drink al bijna twee decennia geen alcohol meer. Ik kwam daar geregeld Herman Brood tegen die ’s ochtend al aan de jenever zat. Herman haalde nooit zijn vliegbrevet en mij gaat het inmiddels goed. Ik heb immers de ruimte om me te ergeren aan het Amerikaanse geknauw van de dames achter de toog en aan het kleine kopje koffie dat een halve liter slootwater bleek te zijn. Luxe ergernissen.   Ik kwam zoals gezegd uit Antwerpen waar ik de art-fair en een klein partijtje bij mijn agent Oscar bezocht. Op de art-fair heb ik me kostelijk vermaakt, maar ik voelde me wel enigszins een vreemde eend in ...

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zi...