Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   Het kost me altijd
Recente posts

Land of the free?

  Tegenwoordig is iedereen kennelijk Amerika deskundige, dus doe ik ook maar even alsof. Ik was namelijk best verbaasd dat men verbaasd was over de overwinning van Trump. Wat verwacht je dan van een land dat gebouwd is op slavernij en de genocide op zijn oorspronkelijke bewoners? Het is eigenlijk best een wonder dat Harris nog zoveel stemmen gekregen heeft, want de VS zijn doortrokken van racisme en misogynie. Het hele kiesstelsel van de VS deugt niet. Als je slechts op twee personen kunt stemmen kun je dit verwachten.   Hoewel Trump tamelijk extreem is, waren er meer presidenten die niet van onbesproken gedrag waren. JFK en Clinton hadden buitenechtelijke relaties en JFK liet bovendien een poging tot een invasie van Cuba door de CIA toe. Nixon luisterde zijn politieke tegenstanders af. Bush JR. verzon chemische wapens om Irak binnen te kunnen vallen. Maar ook bij de stichting van de Verenigde Staten viel er al het één en ander op te merken over het moreel kompas van de presidenten

Oranjekoek

  In de supermarkt reed een dikke man met een vuurrode baard rond in een scootmobiel. Getuige de lege opmerkingen die hij tegen andere klanten maakte had hij niet alleen fysiek een afstand tot de arbeidsmarkt.   Bij de kassa sloot hij achter mij aan in de rij. In een schap stond een stapel dozen met oranjekoek. Die was in de reclame. De man laadde zijn mandje vol. Zeven dozen oranjekoek.   ‘Heb je honger?’ vroeg ik hem. ‘Nee, die gooi ik in de vriezer,’ antwoordde hij, ‘Ik eet er eerst maar eentje op.’ Toen lichtte zijn hele gezicht op. ‘Maar als ik onderweg toch honger krijg, vreet ik ze allemaal wèl op!’   © Lammert Voos

Weer thuis

  Na een maand reizen kan ik thuis maar moeilijk mijn draai vinden. Hoewel we voornamelijk buiten leefden, heb ik het juist binnen steeds koud. Dit blog is een eerste poging om weer aan het werk te komen: er dient een boek ingeleverd bij het Letterenfonds volgend jaar. Ik kan even niet verder, ik wacht op feedback van redacteur Jasper.   Ik heb wekenlang in zalige onwetendheid geleefd, kop in het zand voor al het nieuws, geen krant, geen televisie. Deze week hebben we een half uur de televisie aan gehad en toen waren we het alweer zat. Amerikaanse verkiezingen? Voorspelbaar. De wereld is gek geworden, voor die wetenschap hoef je geen kranten te lezen of nieuws te kijken.   In Nederland is helemaal niets veranderd. Dit kabinet krijgt helemaal niets voor elkaar en onze blonde Messias blijft verwoede pogingen doen om via sociale media zijn eigen kabinet op te blazen. Je hebt het dan over die gekke Amerikanen en Trump, maar wellicht kan het voor veel Nederlanders geen kwaad eens goed in de

De zilveren surfer

    Ik ben een beetje uitgekakt, dus dit is voorlopig even de laatste reguliere blog. Maar niet getreurd, er komt binnenkort een vervanger onder de titel Surfen op de grijze golf. Of daar een aparte pagina voor komt of dat het op mijn blog op de pagina van Oscar van Gelderen Management komt, weet ik nog niet, maar tzt zal ik alles keurig delen.   Het is namelijk zo dat mijn mevrouw en ik een camper gehuurd hebben en naar het zuiden trekken. De grijze golf slaat dan ook op al die wat oudere mensen die met campers naar het zuiden trekken in de herfst en wintermaanden. De Omroep Max mensen, zeg maar. Daar horen wij tegen wil en dank nu bij. Ik heb dan ook een geblokte korte broek met bijpassend hoedje besteld en ga van nu af gekleed in roze polo’s. De witte sokken in sandalen ontbreken niet. Natuurlijk zijn wij nu lid van de ANWB en hebben uniseks jassen gekocht. Wij horen bij elkaar en we willen het weten ook! We overwegen tevens bijkleurende jasjes voor de honden aan te schaffen.

Jericho in de NRC

Lammert Voos voert je in zijn roman  Jericho  mee naar de verschrikkingen van de oorlog in Oekraïne H et bijbelse Jericho werd vernietigd nadat de Israëlieten zeven dagen lang om de stadsmuren hadden gelopen. Daardoor stortten die in, waarna Jericho in as werd gelegd en haar bevolking vermoord. Sindsdien staat Jericho symbool voor vernietiging en oorlog, waar dan ook. Precies om die reden heeft schrijver Lammert Voos Jericho centraal gesteld in zijn nieuwe, gelijknamige roman, die wrange herinneringen bij me opriep. Als iemand over de smerigheid van een oorlog kan schrijven, dan is het Voos wel. Lees de ruige, gewelddadige romans die hij over zijn jeugd op het Groningse platteland schreef. Verkrachting, incest, mishandeling en alcoholisme zijn er aan de orde van de dag. Het is hetzelfde beestengedrag dat je in een oorlog tegenkomt, waar iedereen zijn menselijkheid verliest en slechts bezig is met overleven. Jericho  speelt zich af in het fictieve Moedzjikistan, waar je moeiteloos Oekra

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelthee of oplosko