Doorgaan naar hoofdcontent

Verveling

 


Ik ben in zo’n stemming van ik verveel me en jij moet wat verzinnen. Dat komt omdat ik de afgelopen weken dagelijks migraine had en in de overlevingsstand stond. Nu ik me niet meer hoef te verhouden kan ik mijn draai niet meer vinden en eigenlijk heb ik ook nergens zin in. Volgens mijn mevrouw ben ik gewoon chagrijnig.

 

Ik zit ook te wachten tot we weer weg kunnen. Dit keer hebben we de beschikking over een kleinere handzamere camper en gaan we naar de westkust van Spanje en Portugal, aan de oostkust staat immers niets meer overeind. Maar ik moet wachten tot januari. Wel gaan we nu langer weg en ik ben aan het regelen dat we ons eigen internet meenemen middels een mifi-router.

 

Voor de grap zei ik op facebook dat ik een Scandinavische thriller zou schrijven, maar er werd dusdanig enthousiast gereageerd dat ik er echt aan begonnen ben. Het wordt een wat hybride boek, niet helemaal een thriller, niet helemaal literair. Ik laat me inspireren door Rupert Thomson zijn De vijf poorten van de hel. Dat is een geniaal boek dat zich afspeelt in een soort parallel universum, maar wel eentje dat heel erg op het onze lijkt. Het is geen science fiction, geen thriller, geen psychologische roman, maar heeft wel elementen van die genres. Goed, ik ben dus al begonnen en vooralsnog ben ik best tevreden.

 

Zit er nou een gat in mijn sok?

 

© Lammert Voos

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...
1 reactie
Meer lezen

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   ...
Een reactie posten
Meer lezen

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...
Een reactie posten
Meer lezen