Doorgaan naar hoofdcontent

Verveling

 


Ik ben in zo’n stemming van ik verveel me en jij moet wat verzinnen. Dat komt omdat ik de afgelopen weken dagelijks migraine had en in de overlevingsstand stond. Nu ik me niet meer hoef te verhouden kan ik mijn draai niet meer vinden en eigenlijk heb ik ook nergens zin in. Volgens mijn mevrouw ben ik gewoon chagrijnig.

 

Ik zit ook te wachten tot we weer weg kunnen. Dit keer hebben we de beschikking over een kleinere handzamere camper en gaan we naar de westkust van Spanje en Portugal, aan de oostkust staat immers niets meer overeind. Maar ik moet wachten tot januari. Wel gaan we nu langer weg en ik ben aan het regelen dat we ons eigen internet meenemen middels een mifi-router.

 

Voor de grap zei ik op facebook dat ik een Scandinavische thriller zou schrijven, maar er werd dusdanig enthousiast gereageerd dat ik er echt aan begonnen ben. Het wordt een wat hybride boek, niet helemaal een thriller, niet helemaal literair. Ik laat me inspireren door Rupert Thomson zijn De vijf poorten van de hel. Dat is een geniaal boek dat zich afspeelt in een soort parallel universum, maar wel eentje dat heel erg op het onze lijkt. Het is geen science fiction, geen thriller, geen psychologische roman, maar heeft wel elementen van die genres. Goed, ik ben dus al begonnen en vooralsnog ben ik best tevreden.

 

Zit er nou een gat in mijn sok?

 

© Lammert Voos

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Nick Cave en ik

  Is dit een essay? Ik weet het niet zo goed. Maar verwacht van mij geen zogenaamd intelligente analyse van zijn teksten en muziek, dat zou speculatie en interpretatie zijn en dus alleen gewichtdoenerige flauwekul. Maar laat ik eerst maar eens beginnen bij het begin.   Ergens begin jaren tachtig hoorde ik op de zolderkamer van mijn vriend Jan Drunk on the Popes Blood, een EP van een Australische band die The Birthday Party heette. Een zware bas stuwde luid krassende feedback gitaren voort, boven dit minimalistische pandemonium schreeuwde, huilde en krijste een maniakale zanger uit die luisterde naar de naam Nick Cave. Ik was verkocht. Die woede, dat was de mijne. De agressie van de band oversteeg die van de punk, ging veel dieper, was veel gevaarlijker en oncontroleerbaarder.   Dat wilde ik dus ook. Ik was ook kwaad op de wereld, op volwassenen, voelde me machteloos in een verwarrende wereld. Dus Jan hanteerde de bas, ik de gitaar en een andere vriend van ons, Pe...
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zi...
1 reactie
Meer lezen

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...
1 reactie
Meer lezen