Momenteel lees ik Een Adres, de geschiedenis van de joodse
onderduik van Michal Citroen. Het meest schokkende van dat boek vind ik nog
wel dat de Nederlandse overheid zo braaf de Duitsers behulpzaam was bij het deporteren
van de joden. De regering in ballingschap(!) had verordonneerd dat ambtenaren
mee moesten werken om de nazi’s niet te provoceren en zich zo veel mogelijk aan
de regels te houden. Pas in 1943 kwam er massaal verzet, maar toen waren de
meeste joden al afgevoerd naar Sobibor en Auschwitz. Dat kwam omdat de Duitsers
Stalingrad en Afrika verloren hadden, arbeidskrachten nodig hadden en
plotseling de Nederlanders hun zonen en echtgenoten zagen afgevoerd worden naar
Duitsland.
De regering in ballingschap besloot een wet aan te nemen
waarin men geen onderscheid meer mocht maken tussen joden en niet-joden, maar
ook daar wisten de brave ambtenaren wel raad mee. Joden die terugkeerden uit de
kampen werden ‘gewoon’ behandeld en moesten nog belasting betalen over de jaren
dat ze weg geweest waren. Verzekeringen gaven niet thuis vanwege de niet
betaalde premies. En er was niemand die enige morele verantwoordelijkheid nam
voor de behandeling van joden voor, tijdens en na de oorlog. Men verschool zich
achter de regels. Komt u dat bekend voor?
Je moet altijd voorzichtig zijn met vergelijkingen met de
Tweede Wereldoorlog, maar ik kan er niet omheen dat in het geval van de
elfjarige Armeense, maar in Amsterdam geboren jongen Mikael men zich ook nu
nog verschuilt achter regeltjes en niemand morele verantwoordelijkheid wenst te
nemen. Nee, Mikael wordt geofferd aan de populistische leeuwen, alsof ook maar
iemand gebaat is bij de uitzetting van de jongen. De afwijzende Raad van State heeft het
over de regels en dat de jongen slachtoffer is van de beslissingen van zijn
moeder, maar noem mij eens één ouder die nooit een slechte beslissing nam. Minister
Faber nam braaf de massaal getekende petitie aan waarin de ondertekenaars
opriepen om de jongen en zijn moeder in Nederland te laten. Maar ja, die regels
hè?
Pardon? Faber beriep zich op de democratische spelregels en stelde dat ze niets kon doen. Twintig jaar lang heeft het tuig van de PVV de democratie lopen ondergraven en nu het hun zo uitkomt zijn ze ineens heel braaf. Lijkt het. Maar dat is niet zo. Mikael wordt geofferd aan het gepeupelte dat bloed wil zien. Dat hij maar elf jaar is en in Amsterdam geboren is doet er niet toe. Dat hij hier heeft kunnen opgroeien komt niet van zijn moeder, maar van het getreuzel en geknoei van de IND.
Man, man, wat is dit land diep gezakt. En zal ik het eens zeggen? Ja, laat ik het zeggen: Befehl ist befehl.
© Lammert Voos
Destijds was het nog een regering in ballingschap. Nu zetelt het kwaad gewoon in Den Haag. En daar is wat mij betreft iedereen schuldig aan die daar voor heeft gezorgd. Met bovenaan het stuk onbenul die maar blijft roepen dat wij zo'n gaaf landje zijn. Maar wel de duivel aan de macht heeft laten ruiken.
BeantwoordenVerwijderen