Doorgaan naar hoofdcontent

Lui

 


Ik heb weleens de neiging om te denken dat ik lui ben, ik heb immers al dagen niets zinnigs meer uitgevreten. Dan verval ik in een lusteloze staat van ik verveel me. Ik verveel me niet echt, maar heb gewoon geen zin om iets te doen. Ik denk soms weleens dat ik schrijver ben geworden uit die verveling, puur om mezelf bezig te houden.

 

Maar moet ik dan nog wat? Ik ben bijna drieënzestig en heb mijn hele leven lang geknokt, mag ik dan niet lui zijn? Ik denk dan na over prikkels van buitenaf, zou ik geen vrijwilligerswerk moeten doen? Maar dan realiseer ik me dat ik niet voor niets afgekeurd ben. Ik knal altijd overal vol in, tot de energie op is en haak dan af. Zo gaat het mijn hele leven al.

 

Nu heb ik mezelf opgelegd regelmatig een blog te schrijven. Daarmee leg ik mezelf ook weer druk op. Nu ik constateer dat mijn blog een succes is, nooit eerder had ik zoveel lezers, vraag ik mezelf af of het wel zo gezond is wat ik doe. Ik moet soms immers enorm nadenken om een onderwerp te verzinnen. Soms ook niet. Dan schrijf ik vanuit mijn woede en frustratie. Maak ik daarmee een verschil? Ik denk het niet.

 

Dus mocht er een tijdje geen blog van me verschijnen, dan lig ik op de sofa gewoon ongegeneerd lui te zijn.

 

© Lammert Voos

Reacties

  1. erik harteveld11 augustus 2024 om 11:56

    In blogs nooit zeuren over het schrijven van een blog, dat is de eerste Wet, Lammert.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een eindejaarsverhaal

  Aan de rand van de woestijn, in een oase, stond een kleine karavanserai waar vermoeide reizigers hun kamelen konden drenken en zelf uitrusten en zich konden spijzen met dadels en geitenvlees. Het water uit de put was zuiver en zoet, de herbergier een lankmoedig en wijs man. Zo wijs dat hij liever wilde dat zijn mooie dochter gelukkig was, dan dat hij haar uithuwelijkte aan de rijke koopmannen die om haar hand dongen.  Op een goede dag kwam een stoffige zwerver uit de woestijn gesloft, zijn kleren gescheurd, zijn baard vol knopen.             ‘Broeder,’ zo vroeg hij de herbergier, ‘ik ben in de woestijn beroofd van mijn dieren, mijn handel en mijn laatste dirhams, maar ik heb honger en dorst, kunt u mij helpen?’             De herbergier wist dat goede daden altijd beloond werden en hij laafde de zwerver alsof die een hooggeëerde gast was. Wat hij niet wist, was dat de zwerver een djin...
Een reactie posten
Meer lezen

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...
Een reactie posten
Meer lezen

StomStom

  Frustratie noopt mij tot flauwe woordgrappen en dit blog dat zonder meer in zo’n consumentenprogramma kan waarin boze bejaarden hun beklag doen. Ik ben nu dus een boze bijna bejaarde. Heel boos, want voel me behoorlijk belazerd, hoewel het deels mijn eigen schuld is, want ik lijk soms erg op mijn ouweheer en wil altijd voor een dubbeltje op de eerste rang.   Ik wilde navigatie in ons nieuwe busje. Google Maps was niet goed genoeg (waarom eigenlijk niet?). Een goede Carplay set vond ik te duur, dus ik kocht een TomTom, met gratis update! Nu zeg ik zelf altijd dat gratis niet bestaat en ik tuinde er toch in. Het was namelijk zo dat als je die update wilde verkrijgen je er wel eerst een micro SD-kaart in moest stoppen. Die moest ik eerst kopen. Aldus gedaan, maar het apparaat kon hem niet vinden. Nog een micro-SD gekocht, wellicht was de eerste niet goed, maar ook die was niet te vinden door het apparaat.   TomTom had de oplossing: bij hen een SD-kaart kopen met de...
Een reactie posten
Meer lezen