Als puber was ik verzot op de
strips van Guust Flater, een kantoorbediende die zich overgaf aan allerlei
fratsen en eigenlijk helemaal niets kon. In één aflevering presenteerde hij
zich als de fietsieclown en gaf hij zich over aan allerlei strapatsen op de
fiets en uiteraard ging dat helemaal mis met alle gevolgen van dien. Hilarisch
vond ik dat. De leraren op de middelbare school vonden het heel wat minder
hilarisch als ik dat met mijn vrienden naspeelde in de klas. Ik ben dan ook van
de middelbare school verwijderd.
Tevens kocht ik een fietshelm.
Niet omdat ik nou zo snel ben, maar omdat er een categorie automobilisten is
die hier op onze smalle wegen in het noorden altijd haast hebben en er geen
been in zien om een fietser de berm in te jassen. En mijn hoofd is mijn
kapitaal. Dat klinkt triest en dat is het ook. Zowel het eerste als het
laatste. Toen ik de helm voor de eerste keer opzette moest ik weer aan de fietsieclown
denken. Maar goed, liever uitgelachen dan een kasplantje in het ziekenhuis. Het
was overigens een zwaar weekend met windkracht 4 à 5 constant tegen.
Iets heel anders: één of andere geinponem heeft een profiel van mij aangemaakt op LinkedIn. Ik krijg nu kilo’s spam. Aan de profielfoto te zien is dit onlangs gebeurd en kennelijk woon ik tegenwoordig in Brabant. Helaas weet ik het wachtwoord niet, zodat ik het profiel niet kan opheffen. Ik erger me hier kapot aan, maar wederom: als je er niets aan kan doen moet je het maar accepteren. Ik accepteer tegenwoordig heel veel waar ik niets aan kan doen.
Lastig.
© Lammert Voos
De fietshelm staat je goed. Volgens mij ben jij de enige die de trapas van een elektrische fiets kapot kan trappen. Dan wil je harder dan de motor.
BeantwoordenVerwijderen