Doorgaan naar hoofdcontent

Land of the free?

 


Tegenwoordig is iedereen kennelijk Amerika deskundige, dus doe ik ook maar even alsof. Ik was namelijk best verbaasd dat men verbaasd was over de overwinning van Trump. Wat verwacht je dan van een land dat gebouwd is op slavernij en de genocide op zijn oorspronkelijke bewoners? Het is eigenlijk best een wonder dat Harris nog zoveel stemmen gekregen heeft, want de VS zijn doortrokken van racisme en misogynie. Het hele kiesstelsel van de VS deugt niet. Als je slechts op twee personen kunt stemmen kun je dit verwachten.

 

Hoewel Trump tamelijk extreem is, waren er meer presidenten die niet van onbesproken gedrag waren. JFK en Clinton hadden buitenechtelijke relaties en JFK liet bovendien een poging tot een invasie van Cuba door de CIA toe. Nixon luisterde zijn politieke tegenstanders af. Bush JR. verzon chemische wapens om Irak binnen te kunnen vallen. Maar ook bij de stichting van de Verenigde Staten viel er al het één en ander op te merken over het moreel kompas van de presidenten.

 

Thomas Jefferson was van 1797 tot 1801 president en hij was de belangrijkste auteur van de Onafhankelijkheidsverklaring. Hierin staat dat alle mensen gelijk geschapen zijn en het recht op leven hebben, op vrijheid en op het nastreven van geluk. Maar dat gold dan niet voor zijn slaven. Overigens verwekte hij bij een slavin meerdere kinderen, iets wat nog niet lang geleden aangetoond is middels DNA-onderzoek.

 

Jefferson was een Democraat. De slavenhouders uit het zuiden waren meestal Democraat. De president die de slavernij afschafte, Lincoln, was een Republikein. Ergens in de geschiedenis hebben die twee partijen een enorme draai gemaakt en zijn het nu juist de Democraten die er progressievere ideeën op na houden en is de Republikeinse partij gekaapt door conservatieve nitwits. De VS zijn een schizofreen land en het is wonderlijk dat ons land zijn blik zo krampachtig die kant op gericht houdt en zoveel overneemt. Want economisch zijn wij veel afhankelijker van Duitsland en -dit is geen populaire boodschap- cultureel lijken wij veel meer op dat land. Hoewel wij een veel beter gevoel voor humor hebben, wat blijkt uit de laatste verkiezingen.

 

Land of the free, home of the brave, het is een illusie, behalve als je geld hebt, man bent en bovendien blank.

 

© Lammert Voos

Reacties

Populaire posts van deze blog

Nick Cave en ik

  Is dit een essay? Ik weet het niet zo goed. Maar verwacht van mij geen zogenaamd intelligente analyse van zijn teksten en muziek, dat zou speculatie en interpretatie zijn en dus alleen gewichtdoenerige flauwekul. Maar laat ik eerst maar eens beginnen bij het begin.   Ergens begin jaren tachtig hoorde ik op de zolderkamer van mijn vriend Jan Drunk on the Popes Blood, een EP van een Australische band die The Birthday Party heette. Een zware bas stuwde luid krassende feedback gitaren voort, boven dit minimalistische pandemonium schreeuwde, huilde en krijste een maniakale zanger uit die luisterde naar de naam Nick Cave. Ik was verkocht. Die woede, dat was de mijne. De agressie van de band oversteeg die van de punk, ging veel dieper, was veel gevaarlijker en oncontroleerbaarder.   Dat wilde ik dus ook. Ik was ook kwaad op de wereld, op volwassenen, voelde me machteloos in een verwarrende wereld. Dus Jan hanteerde de bas, ik de gitaar en een andere vriend van ons, Peter, drumde. A

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zijn eigen stron

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelthee of oplosko