Doorgaan naar hoofdcontent

Guur

 



 Er waait een gure wind door Europa en in Nederland gaat die steeds meer naar stront ruiken. Vandaag werd bekend dat de regering het moeizaam door de vorige regering onderhandeld natuurbeleid schrapt. Bijna niemand is daar blij mee, ook het grootste deel van de agrarische sector niet. Wèèr uitstel, wèèr onduidelijkheid. Geen stikstofreductie, dus de bouwsector is ook niet enthousiast, want onduidelijkheid over wat en hoe er gebouwd mag worden. Maar gelukkig kan de regering fijn de schuld van de woningnood aan de arbeidsmigranten en vluchtelingen geven. Lekker makkelijk.

 

Fleur Agema liet even zien waar haar sociale hart zit, namelijk in haar kleine teen, zij wil geen vaccins tegen het Apepokkenvirus afstaan aan Afrikaanse landen. Die vaccins mogen nota bene in Nederland niet eens gebruikt worden. Over Faber gaan we het niet eens hebben. Ik noem haar bewust geen mevrouw, want mevrouwen houden er zekere fatsoensnormen op na. Faber vindt dat ze een punt moet maken over de rug van een elfjarige jongen en liegt er daarbij lustig op los. Ze loopt daarbij te blaten over een asielcrisis die er niet is. De instroom van asielzoekers loopt namelijk terug.

 

Ondertussen neemt burgermeester Schuiling van Groningen ontslag, hij is tevens voorzitter van de veiligheidsregio Groningen, ontmoedigd door de aanhoudende problemen in Ter Apel, opnieuw aangewakkerd door het intrekken van de spreidingswet. De chaos, gecreëerd door achtereenvolgende regeringen, blijft aanhouden en in regeringskringen is er helemaal niemand die dat wil oplossen. Ook de chaos rond de aardbevingsproblematiek blijft aanhouden. Nu kondigt defensie aan dat ze munitiedepots wil aanleggen in het aardbevingsgebied. Ze hebben daar kennelijk een gaatje in hun hoofd.

 

Vanuit het leger is momenteel ook alleen maar krijgshaftige taal te horen, dat vindt men aan de rechterzijde van het politieke spectrum nou eenmaal lekker. Woningen moeten verdwijnen voor oefenterreinen en depots. Zeker ook de schuld van buitenlanders? Nu bedenkt men dat er vijftig tanks moeten komen. Waarvoor in Godsnaam? Gaan we een Blitzkrieg beginnen tegen Duitsland of België? Of is dat voor de grensbewaking tegen alweer die vermaledijde buitenlanders? De dreiging van Rusland kan het niet zijn, dat land  kan al niet eens winnen van het veel zwakkere Oekraïne. Een inval tegen een NAVO partner zou totale zelfmoord voor de Russen zijn en ik kan me niet voorstellen dat Poetin zó gek is. Tenzij hij syfilis heeft, dat gebeurt nogal eens met dictators.

 

Prioriteiten, prioriteiten. Om te overleven heb je geen tanks nodig en geen populistische regering, maar frisse lucht. Heel veel frisse lucht.

 

© Lammert Voos

Reacties

Populaire posts van deze blog

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   ...

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...