Doorgaan naar hoofdcontent

Opa Voos

 

Aanvankelijk zou ik met dochter en twee kleinkinderen het wad opgaan met het schip van Eppo Lukkien, de ZK9. Maar opa is bang voor onweer, ooit stierf zijn beste vriendin Joke dankzij een blikseminslag, en er werd onweer verwacht. Eppo was vol begrip en voor de verandering en eenmalig maak ik eens reclame: wilt u uw kinderen en kleinkinderen iets over de natuur bijbrengen dan raad ik u een tocht aan met zijn schip. Ook mooi voor volwassenen vanwege de vergezichten en de rust. Ik ben eerder mee geweest en ga ongetwijfeld in de toekomst nog mee, want ik ben min of meer verslaafd aan de Waddenzee.

 

Maar goed, wij wijzigden onze plannen en gingen naar Wildlands in Emmen. Ook leuk, maar wel erg druk. Nu ben ik eigenlijk een misantroop, maar als ik op stap ben met de kleinkinderen ben ik een wonder van tolerantie en geduld. Ik erger me ook niet aan andere kinderen, hoewel die natuurlijk lang zo leuk niet zijn als mijn eigen kleinkinderen. Mijn kleinzoon bijvoorbeeld, houdt van slopen en tractors. Dat snap ik. Opa zelf houdt van slopen en grote Amerikaanse auto’s, dus de jongen is goed op weg. Hij is bijvoorbeeld een onverbeterlijke charmeur. Bij een speeltoestel dat hij op blote voeten beklom sjouwden de meisjes met zijn schoenen achter hem aan. Die jongen komt er wel. Kleindochter ziet eruit als een engeltje en maakt daar gretig gebruik van, dus die komt er ook wel.

 

Na twee dagen drukkende hitte en bijbehorende migraine was het wellicht niet handig om de hete en vochtige jungle in te gaan, maar die was tenminste overdekt. De vlindertuin vind ik geweldig, ook nu weer. Maar al snel kon je mijn T-shirt uitwringen. Who cares? Tijdens de lunch zaten er een ander stel grootouders tegenover ons nogal smerig te vreten en ik prees in stilte mijn kleinkinderen die er niet eens zo’n heel erge bende van maakten.

 

’s Avonds, in bed, werd ik overmand door emoties. Ik moest er bijna van huilen. Ik had nooit verwacht dat het hebben van kleinkinderen zo’n impact op me zou hebben. 


Ja, de rol van opa bevalt me wel.

 

© Lammert Voos

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een eindejaarsverhaal

  Aan de rand van de woestijn, in een oase, stond een kleine karavanserai waar vermoeide reizigers hun kamelen konden drenken en zelf uitrusten en zich konden spijzen met dadels en geitenvlees. Het water uit de put was zuiver en zoet, de herbergier een lankmoedig en wijs man. Zo wijs dat hij liever wilde dat zijn mooie dochter gelukkig was, dan dat hij haar uithuwelijkte aan de rijke koopmannen die om haar hand dongen.  Op een goede dag kwam een stoffige zwerver uit de woestijn gesloft, zijn kleren gescheurd, zijn baard vol knopen.             ‘Broeder,’ zo vroeg hij de herbergier, ‘ik ben in de woestijn beroofd van mijn dieren, mijn handel en mijn laatste dirhams, maar ik heb honger en dorst, kunt u mij helpen?’             De herbergier wist dat goede daden altijd beloond werden en hij laafde de zwerver alsof die een hooggeëerde gast was. Wat hij niet wist, was dat de zwerver een djin...
Een reactie posten
Meer lezen

Een fijn weekend

    Het is heel verleidelijk om te gaan zeiken over de Starbucks in de stationsrestauratie van Groningen. Na een lange reis uit Antwerpen dacht ik even een lekker kopje koffie te gaan drinken aldaar. Vroeger kwam ik er ook vaak, toen de obers er nog in een vest en geklede pantalon rondliepen en er niet al te moeilijk werd gedaan over mijn drankkegel. De obers zijn verdwenen en ik drink al bijna twee decennia geen alcohol meer. Ik kwam daar geregeld Herman Brood tegen die ’s ochtend al aan de jenever zat. Herman haalde nooit zijn vliegbrevet en mij gaat het inmiddels goed. Ik heb immers de ruimte om me te ergeren aan het Amerikaanse geknauw van de dames achter de toog en aan het kleine kopje koffie dat een halve liter slootwater bleek te zijn. Luxe ergernissen.   Ik kwam zoals gezegd uit Antwerpen waar ik de art-fair en een klein partijtje bij mijn agent Oscar bezocht. Op de art-fair heb ik me kostelijk vermaakt, maar ik voelde me wel enigszins een vreemde eend in ...
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zi...
1 reactie
Meer lezen