Doorgaan naar hoofdcontent

Opa Voos

 

Aanvankelijk zou ik met dochter en twee kleinkinderen het wad opgaan met het schip van Eppo Lukkien, de ZK9. Maar opa is bang voor onweer, ooit stierf zijn beste vriendin Joke dankzij een blikseminslag, en er werd onweer verwacht. Eppo was vol begrip en voor de verandering en eenmalig maak ik eens reclame: wilt u uw kinderen en kleinkinderen iets over de natuur bijbrengen dan raad ik u een tocht aan met zijn schip. Ook mooi voor volwassenen vanwege de vergezichten en de rust. Ik ben eerder mee geweest en ga ongetwijfeld in de toekomst nog mee, want ik ben min of meer verslaafd aan de Waddenzee.

 

Maar goed, wij wijzigden onze plannen en gingen naar Wildlands in Emmen. Ook leuk, maar wel erg druk. Nu ben ik eigenlijk een misantroop, maar als ik op stap ben met de kleinkinderen ben ik een wonder van tolerantie en geduld. Ik erger me ook niet aan andere kinderen, hoewel die natuurlijk lang zo leuk niet zijn als mijn eigen kleinkinderen. Mijn kleinzoon bijvoorbeeld, houdt van slopen en tractors. Dat snap ik. Opa zelf houdt van slopen en grote Amerikaanse auto’s, dus de jongen is goed op weg. Hij is bijvoorbeeld een onverbeterlijke charmeur. Bij een speeltoestel dat hij op blote voeten beklom sjouwden de meisjes met zijn schoenen achter hem aan. Die jongen komt er wel. Kleindochter ziet eruit als een engeltje en maakt daar gretig gebruik van, dus die komt er ook wel.

 

Na twee dagen drukkende hitte en bijbehorende migraine was het wellicht niet handig om de hete en vochtige jungle in te gaan, maar die was tenminste overdekt. De vlindertuin vind ik geweldig, ook nu weer. Maar al snel kon je mijn T-shirt uitwringen. Who cares? Tijdens de lunch zaten er een ander stel grootouders tegenover ons nogal smerig te vreten en ik prees in stilte mijn kleinkinderen die er niet eens zo’n heel erge bende van maakten.

 

’s Avonds, in bed, werd ik overmand door emoties. Ik moest er bijna van huilen. Ik had nooit verwacht dat het hebben van kleinkinderen zo’n impact op me zou hebben. 


Ja, de rol van opa bevalt me wel.

 

© Lammert Voos

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...
1 reactie
Meer lezen

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   ...
Een reactie posten
Meer lezen

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...
Een reactie posten
Meer lezen