Doorgaan naar hoofdcontent

Oorlog & Vrede

 


Momenteel lees ik Oorlog & Vrede van Tolstoj. Als puber heb ik dat boek al eens gelezen, maar daar kan ik me niets van herinneren. Ik weet nog wel dat ik hele stukken die in het Frans waren oversloeg. In die taal kan ik alleen voedsel bestellen. Heden ten dage kom ik nog steeds niet veel verder. Ik lees dit om wat uit mijn comfort zone te komen, het is niet het soort boek dat ik normaliter zou lezen. De lange uitweidingen vind ik heel knap, maar ook tamelijk vermoeiend. Hierna staat Dokter Zjivago van Boris Pasternak op het programma. Dit boek heb ik nooit eerder gelezen, want het stond me tegen dankzij de gelijknamige kleffe klotenfilm met Omar Sharif uit 1965.

 

Ik ben ook begonnen met correcties uit te voeren op mijn eigen Ik ben Aizaak. (Ik wil mezelf overigens absoluut niet vergelijken met bovenstaande schrijvers, ik ben maar een eenvoudige krabbelaar) In Aizaak komt de tocht van Napoleon naar Rusland ook zijdelings voor. Twee proeflezers noemden het manuscript onafhankelijk van elkaar een duister sprookje en die kwalificatie bevalt me wel. Uitgever/redacteur Jasper vroeg zich af of er niet wat scenes aan toegevoegd moesten worden en daar loop ik nu over na te denken. Het boek heeft veel vaart en dat wil ik graag zo houden, want volgens mij is dat mijn stijl en ook mijn kracht.

 

Deze week borrelde er zowaar een idee voor een volgende boek op. Eigenlijk een beetje tot mijn verbazing, want ik was met iets anders bezig naast Aizaak en daar was ik niet erg tevreden over. Ik bedacht dat wat ik verzonnen had als laatste hoofdstuk voor dat project, zou moeten gebruiken als eerste hoofdstuk voor dit idee en als basis voor een verhaal/boek. Ik laat het lekker sudderen in mijn hoofd, geen haast, ik moet eerst Aizaak afmaken. Ik had daar al een jaar uitstel voor gekregen van het Letterenfonds, dus dat moet volgend jaar klaar zijn.

 

Die beurs was heel prettig, daardoor kon ik veel onderzoek doen, maar ik denk niet dat ik er nog een keer eentje aanvraag. Zo’n beurs geeft namelijk ook druk en daar heb ik niet zo’n zin meer in. Ik leef momenteel in een erg we zien wel tijdperk, want ik word me steeds bewuster van mijn beperkingen.

 

© Lammert Voos

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een eindejaarsverhaal

  Aan de rand van de woestijn, in een oase, stond een kleine karavanserai waar vermoeide reizigers hun kamelen konden drenken en zelf uitrusten en zich konden spijzen met dadels en geitenvlees. Het water uit de put was zuiver en zoet, de herbergier een lankmoedig en wijs man. Zo wijs dat hij liever wilde dat zijn mooie dochter gelukkig was, dan dat hij haar uithuwelijkte aan de rijke koopmannen die om haar hand dongen.  Op een goede dag kwam een stoffige zwerver uit de woestijn gesloft, zijn kleren gescheurd, zijn baard vol knopen.             ‘Broeder,’ zo vroeg hij de herbergier, ‘ik ben in de woestijn beroofd van mijn dieren, mijn handel en mijn laatste dirhams, maar ik heb honger en dorst, kunt u mij helpen?’             De herbergier wist dat goede daden altijd beloond werden en hij laafde de zwerver alsof die een hooggeëerde gast was. Wat hij niet wist, was dat de zwerver een djin...
Een reactie posten
Meer lezen

Een fijn weekend

    Het is heel verleidelijk om te gaan zeiken over de Starbucks in de stationsrestauratie van Groningen. Na een lange reis uit Antwerpen dacht ik even een lekker kopje koffie te gaan drinken aldaar. Vroeger kwam ik er ook vaak, toen de obers er nog in een vest en geklede pantalon rondliepen en er niet al te moeilijk werd gedaan over mijn drankkegel. De obers zijn verdwenen en ik drink al bijna twee decennia geen alcohol meer. Ik kwam daar geregeld Herman Brood tegen die ’s ochtend al aan de jenever zat. Herman haalde nooit zijn vliegbrevet en mij gaat het inmiddels goed. Ik heb immers de ruimte om me te ergeren aan het Amerikaanse geknauw van de dames achter de toog en aan het kleine kopje koffie dat een halve liter slootwater bleek te zijn. Luxe ergernissen.   Ik kwam zoals gezegd uit Antwerpen waar ik de art-fair en een klein partijtje bij mijn agent Oscar bezocht. Op de art-fair heb ik me kostelijk vermaakt, maar ik voelde me wel enigszins een vreemde eend in ...
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zi...
1 reactie
Meer lezen