Doorgaan naar hoofdcontent

Oorlog & Vrede

 


Momenteel lees ik Oorlog & Vrede van Tolstoj. Als puber heb ik dat boek al eens gelezen, maar daar kan ik me niets van herinneren. Ik weet nog wel dat ik hele stukken die in het Frans waren oversloeg. In die taal kan ik alleen voedsel bestellen. Heden ten dage kom ik nog steeds niet veel verder. Ik lees dit om wat uit mijn comfort zone te komen, het is niet het soort boek dat ik normaliter zou lezen. De lange uitweidingen vind ik heel knap, maar ook tamelijk vermoeiend. Hierna staat Dokter Zjivago van Boris Pasternak op het programma. Dit boek heb ik nooit eerder gelezen, want het stond me tegen dankzij de gelijknamige kleffe klotenfilm met Omar Sharif uit 1965.

 

Ik ben ook begonnen met correcties uit te voeren op mijn eigen Ik ben Aizaak. (Ik wil mezelf overigens absoluut niet vergelijken met bovenstaande schrijvers, ik ben maar een eenvoudige krabbelaar) In Aizaak komt de tocht van Napoleon naar Rusland ook zijdelings voor. Twee proeflezers noemden het manuscript onafhankelijk van elkaar een duister sprookje en die kwalificatie bevalt me wel. Uitgever/redacteur Jasper vroeg zich af of er niet wat scenes aan toegevoegd moesten worden en daar loop ik nu over na te denken. Het boek heeft veel vaart en dat wil ik graag zo houden, want volgens mij is dat mijn stijl en ook mijn kracht.

 

Deze week borrelde er zowaar een idee voor een volgende boek op. Eigenlijk een beetje tot mijn verbazing, want ik was met iets anders bezig naast Aizaak en daar was ik niet erg tevreden over. Ik bedacht dat wat ik verzonnen had als laatste hoofdstuk voor dat project, zou moeten gebruiken als eerste hoofdstuk voor dit idee en als basis voor een verhaal/boek. Ik laat het lekker sudderen in mijn hoofd, geen haast, ik moet eerst Aizaak afmaken. Ik had daar al een jaar uitstel voor gekregen van het Letterenfonds, dus dat moet volgend jaar klaar zijn.

 

Die beurs was heel prettig, daardoor kon ik veel onderzoek doen, maar ik denk niet dat ik er nog een keer eentje aanvraag. Zo’n beurs geeft namelijk ook druk en daar heb ik niet zo’n zin meer in. Ik leef momenteel in een erg we zien wel tijdperk, want ik word me steeds bewuster van mijn beperkingen.

 

© Lammert Voos

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...
1 reactie
Meer lezen

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   ...
Een reactie posten
Meer lezen

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...
Een reactie posten
Meer lezen