Doorgaan naar hoofdcontent

Oorlog & Vrede

 


Momenteel lees ik Oorlog & Vrede van Tolstoj. Als puber heb ik dat boek al eens gelezen, maar daar kan ik me niets van herinneren. Ik weet nog wel dat ik hele stukken die in het Frans waren oversloeg. In die taal kan ik alleen voedsel bestellen. Heden ten dage kom ik nog steeds niet veel verder. Ik lees dit om wat uit mijn comfort zone te komen, het is niet het soort boek dat ik normaliter zou lezen. De lange uitweidingen vind ik heel knap, maar ook tamelijk vermoeiend. Hierna staat Dokter Zjivago van Boris Pasternak op het programma. Dit boek heb ik nooit eerder gelezen, want het stond me tegen dankzij de gelijknamige kleffe klotenfilm met Omar Sharif uit 1965.

 

Ik ben ook begonnen met correcties uit te voeren op mijn eigen Ik ben Aizaak. (Ik wil mezelf overigens absoluut niet vergelijken met bovenstaande schrijvers, ik ben maar een eenvoudige krabbelaar) In Aizaak komt de tocht van Napoleon naar Rusland ook zijdelings voor. Twee proeflezers noemden het manuscript onafhankelijk van elkaar een duister sprookje en die kwalificatie bevalt me wel. Uitgever/redacteur Jasper vroeg zich af of er niet wat scenes aan toegevoegd moesten worden en daar loop ik nu over na te denken. Het boek heeft veel vaart en dat wil ik graag zo houden, want volgens mij is dat mijn stijl en ook mijn kracht.

 

Deze week borrelde er zowaar een idee voor een volgende boek op. Eigenlijk een beetje tot mijn verbazing, want ik was met iets anders bezig naast Aizaak en daar was ik niet erg tevreden over. Ik bedacht dat wat ik verzonnen had als laatste hoofdstuk voor dat project, zou moeten gebruiken als eerste hoofdstuk voor dit idee en als basis voor een verhaal/boek. Ik laat het lekker sudderen in mijn hoofd, geen haast, ik moet eerst Aizaak afmaken. Ik had daar al een jaar uitstel voor gekregen van het Letterenfonds, dus dat moet volgend jaar klaar zijn.

 

Die beurs was heel prettig, daardoor kon ik veel onderzoek doen, maar ik denk niet dat ik er nog een keer eentje aanvraag. Zo’n beurs geeft namelijk ook druk en daar heb ik niet zo’n zin meer in. Ik leef momenteel in een erg we zien wel tijdperk, want ik word me steeds bewuster van mijn beperkingen.

 

© Lammert Voos

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Nick Cave en ik

  Is dit een essay? Ik weet het niet zo goed. Maar verwacht van mij geen zogenaamd intelligente analyse van zijn teksten en muziek, dat zou speculatie en interpretatie zijn en dus alleen gewichtdoenerige flauwekul. Maar laat ik eerst maar eens beginnen bij het begin.   Ergens begin jaren tachtig hoorde ik op de zolderkamer van mijn vriend Jan Drunk on the Popes Blood, een EP van een Australische band die The Birthday Party heette. Een zware bas stuwde luid krassende feedback gitaren voort, boven dit minimalistische pandemonium schreeuwde, huilde en krijste een maniakale zanger uit die luisterde naar de naam Nick Cave. Ik was verkocht. Die woede, dat was de mijne. De agressie van de band oversteeg die van de punk, ging veel dieper, was veel gevaarlijker en oncontroleerbaarder.   Dat wilde ik dus ook. Ik was ook kwaad op de wereld, op volwassenen, voelde me machteloos in een verwarrende wereld. Dus Jan hanteerde de bas, ik de gitaar en een andere vriend van ons, Pe...
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zi...
1 reactie
Meer lezen

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...
1 reactie
Meer lezen