Foto Lammert Voos
Het is deze
week tot dusver een week met veel menselijke interactie geweest en daar word ik
niet perse vrolijker van. Wel heel moe, want ik ben snel overprikkeld. Maandag
hadden we een verjaardagetentje bij een vriendin en dinsdag werd ik gebeld door
een dierbare vriend uit Deventer. Hij en zijn vrouw waren woensdag op
Lauwersoog en gingen met een avondtocht met de ZK9 naar de Engelsmanplaat. Ik
appte schipper Eppo of mijn mevrouw en ik nog meekonden en dat kon.
Lang verhaal kort: de tocht was zo geweldig dat ik vandaag in
het spreekwoordelijke gat viel. Ik was gisteravond vergeten mijn medicijnen te
nemen en dat beloonde zich met een zware migraineaanval vanochtend vroeg. Die
sudderde de hele dag nog na, wellicht dat ik me daarom geestelijk ook niet senang
voelde.
Het waaide gister stevig en dat was eigenlijk alleen maar
lekker. Op de heenweg was ik al nat gespat toen we tegen de golven in voeren en
ik verdacht Eppo er een moment van dat hij dat opzettelijk deed. Ik zat tegen
de bakboord zijde van het schip te genieten van de deining. Stuurman en gids
Jan leidde ons later over de drooggevallen Engelsmanplaat en liet zien hoe je
zonder gevaar een kwal kon oppakken, namelijk aan de bovenkant. Vroeger deed ik
dat ook zo met vervelende mensen. Gewoon bij de kop pakken en dan laten
spartelen.
Op je blote voeten over zo’n plaat struinen, op het harde zand
en door het slik, het is een welhaast religieuze ervaring. Maar goed, God was
vandaag weer ver te zoeken. Het was donker buiten, het waaide hard, ik
verveelde me, want had me ingesteld om buitenom te schilderen en qua schrijven
kwam me ook niet veel uit handen. Niks eigenlijk. Nog een dikke maand, dan gaan
we met een camper naar het zuiden en daar verheug ik me op. In beweging zijn,
meedeinen op het ritme van de weg, wetende dat andere automobilisten je
vervloeken met je trage camper. Want dat doe ik zelf ook als ik achter zo’n
moderne sleurhut zit.
En ik denk erover om op dit blog een geregeld reisverslag te
zetten. We zullen zien.
© Lammert Voos
Foto: Martin Knaapen
Reacties
Een reactie posten