Het zal wel loslopen

 

Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat  honden hier aangelijnd moeten.

 

Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zijn eigen stront ook niet op trouwens, die lardeert hij met een berg zakdoekjes of wc-papier.

 

Ik kan me er aan ergeren, maar heel veel kan ik er niet aan doen. Naar mate ik ouder word, werkt mijn grizzly beer-act steeds minder goed, dus gebruik ik nu andere bestrijdingsmiddelen, namelijk het fenomeen manipulatie. Ik spreek mensen aan op hun portemonnee. Waarschuw ze voor de immense boetes die er op hun overtreding staan en ook dat er veel, heel veel, gecontroleerd wordt. Dat laatste is niet waar en dat eerste maar gedeeltelijk. Ja, er zijn boetes, maar niet zo hoog als ik ze voorspiegel.

 

Het is een win-win situatie: ik word vriendelijk bedankt voor mijn leugens, krijg vaak mijn zin, mensen springen wat behoedzamer om met de natuur, de honden worden aangelijnd en zij krijgen geen boete.

 

Ik ben een heilige.

 

© Lammert Voos