Doorgaan naar hoofdcontent

Het Carrousel

 



 

Momenteel vind ik het leven best te doen en dat is weleens anders geweest. Ik ga ook niet klagen, maar wil een ieder die van zins is junkie of alcoholist te worden even waarschuwen. DOE HET NIET! Herinnert u zich Herman Brood maar, die op het laatst in luiers liep, dat niet kon verdragen en zich van het dak van het Amstelhotel stortte. Zo ver ben ik gelukkig nooit gekomen, ik ben tijdig gestopt.

 

Ook ik heb de nodige gezondheidsproblemen. Ik bevuil mezelf dan wel niet, maar heb chronische jicht en reumatoïde artritis, die ik overigens aardig onder controle heb dankzij CBD-olie, maar er is een tijd geweest dat ik me van gewrichtsontsteking naar ontsteking sleepte. Ik heb namelijk mijn hele weerstand tegen ontstekingen naar de vaantjes gezopen. Slim hè?

 

Voorts heeft de here Here mij gezegend met het fenomeen migraine. Ik diende kennelijk bij het leven al gestraft te worden: Gij hebt uw verwekkers meerder malen verloochend, zelfs op schrift; gij dient gestraft te worden! Daarom ben ik niet zo bang voor het hellevuur. Warmte is  goed voor mijn gewrichten.

 

Zonder gekheid, ik kom uit een geslacht van hoofdpijn en migrainelijders. Mijn moeder had het ook, van mijn ene zuster weet ik dat ze geregeld migraine en hoofdpijn heeft en mijn andere zuster heeft epilepsie. Het zijn allemaal neurologische kwalen en ze worden bestreden met pillen. De ene keer werkt dat, een andere keer niet. Ik zit in een eeuwig draaiende carrousel van slikken, uitproberen, afkicken en iets nieuws proberen. Ik ben net weer afgekickt van de Triptanen tegen de migraine en een tijdje knap ziek geweest.

 

Maar, en, want, ik kan het hebben, het is niet fijn, maar het is ook geen clusterhoofdpijn en dat heb ik ook gehad. Een neuroloog van het Deventer ziekenhuis schreef me zuurstof voor en verbood me ooit nog in een vliegtuig te stappen. Bij mij worden zowel migraine als clusterhoofdpijn veroorzaakt door grote drukverschillen. Ik ben dan ook een levende barometer.

 

In die dagen ging ik nooit ergens naartoe zonder zuurstoftankje, want van clusterhoofdpijn wil je niet een beetje dood, maar heel erg. En dat vond mijn mevrouw niet goed en ik luister altijd naar mijn mevrouw. Nu ik al bijna twee decennia geen alcoholist meer ben en geen drugs meer gebruik wil ik zelfs geen beetje dood, ik wil alleen nog in de tuin zitten met mijn hondjes en een boek. Ik zal moeten accepteren dat klussen aan ons huis voor mij maar beperkt mogelijk is. Het zij zo.

 

 

© Lammert Voos

 

 

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Nick Cave en ik

  Is dit een essay? Ik weet het niet zo goed. Maar verwacht van mij geen zogenaamd intelligente analyse van zijn teksten en muziek, dat zou speculatie en interpretatie zijn en dus alleen gewichtdoenerige flauwekul. Maar laat ik eerst maar eens beginnen bij het begin.   Ergens begin jaren tachtig hoorde ik op de zolderkamer van mijn vriend Jan Drunk on the Popes Blood, een EP van een Australische band die The Birthday Party heette. Een zware bas stuwde luid krassende feedback gitaren voort, boven dit minimalistische pandemonium schreeuwde, huilde en krijste een maniakale zanger uit die luisterde naar de naam Nick Cave. Ik was verkocht. Die woede, dat was de mijne. De agressie van de band oversteeg die van de punk, ging veel dieper, was veel gevaarlijker en oncontroleerbaarder.   Dat wilde ik dus ook. Ik was ook kwaad op de wereld, op volwassenen, voelde me machteloos in een verwarrende wereld. Dus Jan hanteerde de bas, ik de gitaar en een andere vriend van ons, Peter, drumde. A
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zijn eigen stron
1 reactie
Meer lezen

Mikael en de leeuwenkuil

    Momenteel lees ik Een Adres, de geschiedenis van de joodse onderduik van Michal Citroen. Het meest schokkende van dat boek vind ik nog wel dat de Nederlandse overheid zo braaf de Duitsers behulpzaam was bij het deporteren van de joden. De regering in ballingschap(!) had verordonneerd dat ambtenaren mee moesten werken om de nazi’s niet te provoceren en zich zo veel mogelijk aan de regels te houden. Pas in 1943 kwam er massaal verzet, maar toen waren de meeste joden al afgevoerd naar Sobibor en Auschwitz. Dat kwam omdat de Duitsers Stalingrad en Afrika verloren hadden, arbeidskrachten nodig hadden en plotseling de Nederlanders hun zonen en echtgenoten zagen afgevoerd worden naar Duitsland.   De regering in ballingschap besloot een wet aan te nemen waarin men geen onderscheid meer mocht maken tussen joden en niet-joden, maar ook daar wisten de brave ambtenaren wel raad mee. Joden die terugkeerden uit de kampen werden ‘gewoon’ behandeld en moesten nog belasting betalen over de
1 reactie
Meer lezen