Doorgaan naar hoofdcontent

Het Carrousel

 



 

Momenteel vind ik het leven best te doen en dat is weleens anders geweest. Ik ga ook niet klagen, maar wil een ieder die van zins is junkie of alcoholist te worden even waarschuwen. DOE HET NIET! Herinnert u zich Herman Brood maar, die op het laatst in luiers liep, dat niet kon verdragen en zich van het dak van het Amstelhotel stortte. Zo ver ben ik gelukkig nooit gekomen, ik ben tijdig gestopt.

 

Ook ik heb de nodige gezondheidsproblemen. Ik bevuil mezelf dan wel niet, maar heb chronische jicht en reumatoïde artritis, die ik overigens aardig onder controle heb dankzij CBD-olie, maar er is een tijd geweest dat ik me van gewrichtsontsteking naar ontsteking sleepte. Ik heb namelijk mijn hele weerstand tegen ontstekingen naar de vaantjes gezopen. Slim hè?

 

Voorts heeft de here Here mij gezegend met het fenomeen migraine. Ik diende kennelijk bij het leven al gestraft te worden: Gij hebt uw verwekkers meerder malen verloochend, zelfs op schrift; gij dient gestraft te worden! Daarom ben ik niet zo bang voor het hellevuur. Warmte is  goed voor mijn gewrichten.

 

Zonder gekheid, ik kom uit een geslacht van hoofdpijn en migrainelijders. Mijn moeder had het ook, van mijn ene zuster weet ik dat ze geregeld migraine en hoofdpijn heeft en mijn andere zuster heeft epilepsie. Het zijn allemaal neurologische kwalen en ze worden bestreden met pillen. De ene keer werkt dat, een andere keer niet. Ik zit in een eeuwig draaiende carrousel van slikken, uitproberen, afkicken en iets nieuws proberen. Ik ben net weer afgekickt van de Triptanen tegen de migraine en een tijdje knap ziek geweest.

 

Maar, en, want, ik kan het hebben, het is niet fijn, maar het is ook geen clusterhoofdpijn en dat heb ik ook gehad. Een neuroloog van het Deventer ziekenhuis schreef me zuurstof voor en verbood me ooit nog in een vliegtuig te stappen. Bij mij worden zowel migraine als clusterhoofdpijn veroorzaakt door grote drukverschillen. Ik ben dan ook een levende barometer.

 

In die dagen ging ik nooit ergens naartoe zonder zuurstoftankje, want van clusterhoofdpijn wil je niet een beetje dood, maar heel erg. En dat vond mijn mevrouw niet goed en ik luister altijd naar mijn mevrouw. Nu ik al bijna twee decennia geen alcoholist meer ben en geen drugs meer gebruik wil ik zelfs geen beetje dood, ik wil alleen nog in de tuin zitten met mijn hondjes en een boek. Ik zal moeten accepteren dat klussen aan ons huis voor mij maar beperkt mogelijk is. Het zij zo.

 

 

© Lammert Voos

 

 

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een eindejaarsverhaal

  Aan de rand van de woestijn, in een oase, stond een kleine karavanserai waar vermoeide reizigers hun kamelen konden drenken en zelf uitrusten en zich konden spijzen met dadels en geitenvlees. Het water uit de put was zuiver en zoet, de herbergier een lankmoedig en wijs man. Zo wijs dat hij liever wilde dat zijn mooie dochter gelukkig was, dan dat hij haar uithuwelijkte aan de rijke koopmannen die om haar hand dongen.  Op een goede dag kwam een stoffige zwerver uit de woestijn gesloft, zijn kleren gescheurd, zijn baard vol knopen.             ‘Broeder,’ zo vroeg hij de herbergier, ‘ik ben in de woestijn beroofd van mijn dieren, mijn handel en mijn laatste dirhams, maar ik heb honger en dorst, kunt u mij helpen?’             De herbergier wist dat goede daden altijd beloond werden en hij laafde de zwerver alsof die een hooggeëerde gast was. Wat hij niet wist, was dat de zwerver een djin...
Een reactie posten
Meer lezen

Een fijn weekend

    Het is heel verleidelijk om te gaan zeiken over de Starbucks in de stationsrestauratie van Groningen. Na een lange reis uit Antwerpen dacht ik even een lekker kopje koffie te gaan drinken aldaar. Vroeger kwam ik er ook vaak, toen de obers er nog in een vest en geklede pantalon rondliepen en er niet al te moeilijk werd gedaan over mijn drankkegel. De obers zijn verdwenen en ik drink al bijna twee decennia geen alcohol meer. Ik kwam daar geregeld Herman Brood tegen die ’s ochtend al aan de jenever zat. Herman haalde nooit zijn vliegbrevet en mij gaat het inmiddels goed. Ik heb immers de ruimte om me te ergeren aan het Amerikaanse geknauw van de dames achter de toog en aan het kleine kopje koffie dat een halve liter slootwater bleek te zijn. Luxe ergernissen.   Ik kwam zoals gezegd uit Antwerpen waar ik de art-fair en een klein partijtje bij mijn agent Oscar bezocht. Op de art-fair heb ik me kostelijk vermaakt, maar ik voelde me wel enigszins een vreemde eend in ...
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zi...
1 reactie
Meer lezen