Afgelopen zondag had ik zin om in zee te gaan zwemmen, dus
boekte ik voor maandag een overtocht naar Schiermonnikoog voor vrouw, hondjes
en mij. Maar helaas, maandagochtend kreeg ik een heftige migraineaanval. Ik
slikte een handvol pillen en we gingen toch, maar mijn zwemkleding liet ik
thuis. Die pillen doen namelijk hele creatieve dingen met mijn bloedruk en
hartslag en het leek me verstandiger om het kalm aan te doen.
Jaren geleden, op vakantie op La Gomera, leerde ik op harde
wijze dat de zee geen fenomeen is om mee te spotten. Ik had geen zin om tussen
andere mensen te gaan zwemmen, liep het dorp uit en vond een stille baai, waar
slechts een enkele vrouw lag te zonnen. Enthousiast liep ik tot mijn middel de
zee in om direct te ondervinden dat ik een grote fout had gemaakt. De stroming
trok me onverbiddelijk naar de oceaan. Nu raak ik zelden in paniek en ben ik
een geoefende zwemmer, maar ik dacht wel dat mijn laatste uur geslagen had. Slechts
met de grootst mogelijke moeite kon ik weer op het strand komen.
Diezelfde vakantie ging ik mee op een dolfijnentrip met een
groot jacht. Er stond eveneens een zwempartij op het programma. Ik had mijn
snorkelspullen meegebracht. Jaren daarvoor had ik gesnorkeld voor de kust van
Kenia, onder andere vanaf een dhow, een Arabisch zeilschip. Het koraal was
prachtig en ik zag haaien, murenes en diverse kleurrijke vissen en had enorm
genoten en voelde me geen moment bedreigd. Zou het nog bestaan?
Dus vol goede moed dook ik vanaf het jacht de oceaan in en
zwom naar beneden. Onder mij was het donker, geen bodem te zien. Geen vis te
zien, niets te zien, alleen duisternis. Nu raakte ik wel in paniek. Haastig
zwom ik weer naar boven, naar het zonlicht. Ja, ik ben dol op goedkope
symboliek. Ik klom haastig weer aan boord, waar de bemanning stond te grijnzen.
Ik was de enige geweest met snorkelspullen.
Afijn, gister op Schier hebben we vooral veel op het strand gelopen.
Toen we even lagen te rusten werd ik aangevallen door zandvlooien en nu ben ik
bekaf en lig de hele dag al te slapen. Maar was het deze vermoeidheid waard?
Zeker.
© Lammert Voos
Reacties
Een reactie posten