Doorgaan naar hoofdcontent

Kaas

 


Het zojuist geïnstalleerde kabinet heeft een aantal nieuwe plannen gepresenteerd waar de burger zich de vingers bij zal aflikken. Zo wil men een wet invoeren waarin mensen die geen kaas lusten het land uitgezet gaan worden. Dit zijn namelijk geen goede Nederlanders, want kaas is een nationaal symbool en iedere goede vaderlander dient onze nationale symbolen te eren.

 Mevrouw Yeşilgöz verklaarde eigenlijk niet van kaas te houden, maar wil het democratisch proces niet in de weg staan en neemt in het vervolg bruine boterhammen met ons goudgele erfgoed mee naar haar werk als lunch.

 Mevrouw Klever is voortvarend aan de slag gegaan met een onderzoek of Fort Elmina voor de kust van Ghana in oude glorie hersteld kan worden opdat dit opnieuw het centrum van de internationale slavenhandel wordt. Deze handel is in het verleden immers zo lucratief voor ons vaderland uitgepakt.

 Voorts wil men op scholen invoeren dat er voor de lessen het Wilhelmus gezongen moet worden. Mevrouw Faber opperde dat de leerlingen dit met geheven gestrekte rechterarm zouden moeten doen, maar de heer Omtzigt twijfelt aan de grondwettelijke basis voor dit laatste idee.

 Premier Schoof kondigde aan zijn oor kritisch te luisteren te leggen bij mensen wiens voorvaderen niet minstens twee eeuwen in Nederland wonen. Dus ben ik (Duitsland) aan de beurt, alsmede de heer Wilders (Indonesië), mevrouw Van der Plas (Ierland), mevrouw Yeşilgöz (Turks Koerdistan) en eigenlijk iedereen die momenteel in onze schone delta woont.

 Het moge duidelijk zijn, het vaderland is op weg naar een nieuw glorieus tijdperk!

 Houzee!

 © Lammert Voos

Reacties

Populaire posts van deze blog

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   ...

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...