Doorgaan naar hoofdcontent

Frames

 Hoe komt het toch dat ik het bericht dat er dit jaar minder asielaanvragen zijn dan vorig jaar alleen in de Zeeuwse Courant las? Heb ik het bericht gemist in mijn krant? Is het in de landelijke media geweest en heb ik niet goed opgelet? Of was het bericht niet sensationeel genoeg om te vermelden. De vraag stellen is hem beantwoorden, vrees ik.

 Het zal de VVD en PVV slecht uitkomen, zij proberen ons immers wijs te maken dat we overspoeld worden door vluchtelingen en zijn al weer druk bezig tentjes in Ter Apel te organiseren. Want laat je niets wijs maken, de crisis daar wordt echt georganiseerd. De huidige regering wil alweer van de spreidingswet af, maar gelukkig gaat dat zomaar niet.

 De bulk aan migranten zijn arbeidsmigranten, een stroom mensen die de laatste jaren dan wel enorm is toegenomen, met dank aan de VVD die het ontslagrecht versoepelde. Het is maar goed ook dat die arbeidsmigranten er zijn, anders zou een deel van de economie compleet stilvallen wegens gebrek aan arbeidskrachten. Dat gaat in de toekomst nog een groter probleem worden, want de bevolkingsaanwas is aan het krimpen. Er wordt in dit land alleen nog recreatief geneukt.

 De VVD heeft ook de woningmarkt opgeblazen. Ene Stef Blok verklaarde dat de woningmarkt voltooid was en haalde allerlei dubieuze investeerders binnen, die huizen zagen als iets om mee te speculeren. De huurprijzen stegen idioot, niet meer te betalen voor de gemiddelde Nederlander. Maar ach, laten we de asielzoekers maar weer de schuld geven, dat is immers lekker gemakkelijk.

 Framing. En men loopt er als slaafse honden achteraan. Wilders die maar ouwehoert over de stem van het volk. Die stem is bepaald niet welluidend en laten we bidden dat er nooit een bindend referendum komt, want het volk verkoopt ons zomaar aan de meest biedende, in dit geval de duivel.

 © Lammert Voos



Reacties

Populaire posts van deze blog

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   ...

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...