Waarheen, waarvoor?

 

Nu ik mezelf ontslagen heb van de plicht belangrijk te zijn, heb ik ineens zeeën van tijd. Als de brave burgerman die ik diep in mijn hart ben, heb ik gister de auto gewassen en het gras gemaaid, de krant niet gelezen, want na mij de zondvloed. Ik pas mij geruisloos aan.

 Onlangs heb ik uren, genietend van de stilte, uit zitten kijken over de akkers tussen Zuurdijk en Leens. Hier hebben mijn ouders als dagloners op hun knieën zitten bieten rooien en vlas te trekken. Omdat zij zo hard hebben gewerkt hoef ik het niet meer te doen. Buiten die andere erfenis is deze wel positief.

 Vorige week hebben we een camper gehuurd om in het najaar een maand naar het zuiden te gaan. Je bent een jong bejaarde en je wilt dat best weten. Je wilt ook best weten dat iedere handeling en iedere gedachte in principe volstrekt zinloos is. Veel mensen zullen dat een benauwende gedachte vinden, maar voor mij werkt het bevrijdend.

 De laatste twee jaar waren zwaar. Er was veel verlies, veel verdriet. Ook wel positieve gebeurtenissen en materieel gaat het ons beter dan ooit, maar het schrijnt. Als u mij vraagt waar het allemaal goed voor geweest is, moet ik het antwoord schuldig blijven. Het doet er ook niet toe. Niet echt.

 © Lammert Voos