Doorgaan naar hoofdcontent

Gezien worden

 

See me, feel me, touch me, heal me: een tekst uit de rockopera Tommy van The Who. Eigenlijk draait daar het hele leven om: word ik wel gezien? Want iedereen wil gezien worden, iedereen wil ertoe doen, belangrijk zijn. Ter compensatie van al die dingen die in een leven niet leuk zijn. Wat dat betreft zijn het gouden tijden, er bestaan immers sociale media waarop je jezelf zo groots en belangrijk mogelijk kunt presenteren, een schaduwleven laten zien waarin ook jij telt.

 Schaduwlevens…Altijd als ik mezelf bezie in de media voelt dat vervreemdend. Die man daar lijkt op mij, heeft mijn hoofd, mijn stem, mijn dictie, mijn geschiedenis. Ben ik dat? Ik heb er heel weinig binding mee, het gebeurt min of meer buiten mij om, een dubbelganger neemt mij over, maar de gevoelens blijven toch echt van mij en die voel ik daar, op dat moment, niet.

 Ik schrijf om mijn overactieve hoofd rustig te krijgen. Ik schrijf om orde in de chaos te creëren. Maar ik schrijf ook ter compensatie, want ik heb last van een intergenerationeel trauma. Mijn beide ouders waren tekortgedane kinderen, beide mishandeld en in armoede opgegroeid. Als ik naar mijn voorouders kijk gaat die armoede en dat geweld generaties terug. Hoe zoiets werkt, weet ik niet precies, maar soms schreeuwt alles in mij: ZIEN JULLIE MIJ WEL?!?

 Hoe gezond is dat eigenlijk? Kun je ook schrijven zonder alles direct op het internet te moeten pleuren? Wat is nu eigenlijk belangrijker: dagelijks een blog schrijven, op sociale media figureren als semi-beroemdheid of naar zwemles gaan met je kleindochter? Ik hoef geen antwoord op die vraag, ik weet het al.

 © Lammert Voos


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een eindejaarsverhaal

  Aan de rand van de woestijn, in een oase, stond een kleine karavanserai waar vermoeide reizigers hun kamelen konden drenken en zelf uitrusten en zich konden spijzen met dadels en geitenvlees. Het water uit de put was zuiver en zoet, de herbergier een lankmoedig en wijs man. Zo wijs dat hij liever wilde dat zijn mooie dochter gelukkig was, dan dat hij haar uithuwelijkte aan de rijke koopmannen die om haar hand dongen.  Op een goede dag kwam een stoffige zwerver uit de woestijn gesloft, zijn kleren gescheurd, zijn baard vol knopen.             ‘Broeder,’ zo vroeg hij de herbergier, ‘ik ben in de woestijn beroofd van mijn dieren, mijn handel en mijn laatste dirhams, maar ik heb honger en dorst, kunt u mij helpen?’             De herbergier wist dat goede daden altijd beloond werden en hij laafde de zwerver alsof die een hooggeëerde gast was. Wat hij niet wist, was dat de zwerver een djin...
Een reactie posten
Meer lezen

Een fijn weekend

    Het is heel verleidelijk om te gaan zeiken over de Starbucks in de stationsrestauratie van Groningen. Na een lange reis uit Antwerpen dacht ik even een lekker kopje koffie te gaan drinken aldaar. Vroeger kwam ik er ook vaak, toen de obers er nog in een vest en geklede pantalon rondliepen en er niet al te moeilijk werd gedaan over mijn drankkegel. De obers zijn verdwenen en ik drink al bijna twee decennia geen alcohol meer. Ik kwam daar geregeld Herman Brood tegen die ’s ochtend al aan de jenever zat. Herman haalde nooit zijn vliegbrevet en mij gaat het inmiddels goed. Ik heb immers de ruimte om me te ergeren aan het Amerikaanse geknauw van de dames achter de toog en aan het kleine kopje koffie dat een halve liter slootwater bleek te zijn. Luxe ergernissen.   Ik kwam zoals gezegd uit Antwerpen waar ik de art-fair en een klein partijtje bij mijn agent Oscar bezocht. Op de art-fair heb ik me kostelijk vermaakt, maar ik voelde me wel enigszins een vreemde eend in ...
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zi...
1 reactie
Meer lezen