Doorgaan naar hoofdcontent

Attack of the giant killer snails!

 

Er is een slakkenplaag gaande. Huizen worden overlopen door hordes doorgedraaide slakken. Mensen dienen eerst hun bed te inspecteren voor ze in bed stappen. Men dient schoenen met spijkers te dragen teneinde niet op zijn of haar muil te lazeren op de straat die volledig bedekt is met glibberige monsters. Er zijn gemuteerde slakken gesignaleerd die op kleine kinderen jagen.

 Dit klinkt als een B-film van Roger Corman, maar die is onlangs overleden. Talloze mensen gaan naar tuincentra om slakken gif te kopen, dat is dan ook nagenoeg uitverkocht. Hoe dom kun je zijn? Dat gif komt regelrecht in het systeem van dieren die slakken vreten, zoals egels, mollen en vogels. Daar zijn er dus steeds minder van. Gevolg: volgend jaar nog meer slakken. We dienen eveneens bang te zijn voor muggen, hoornaars, elkaar en vooral buitenlanders.

 Angst is een verdienmodel. Kijk maar naar de VS waar je wapens bij de vleet kunt kopen. Wordt een land daar veiliger van? Mwah, de scholen in ieder geval niet. Nederland wordt overlopen met arbeidsmigranten en vluchtelingen die het allemaal op uw dochters, banen en huizen voorzien hebben. Wordt dit gestaafd door cijfers? Nee, maar wat doet dat ertoe? U voelt dat zo en er zijn mensen die u dit maar wat graag doen geloven om te verhullen dat ze zelf hopeloze nitwits zijn.

 Er komt weer een ministerie van Volkshuisvesting, afgeschaft door een vorig VVD- kabinet en er wordt beweerd dat lichtend baken Mona Keijzer de minister van dit ministerie wordt. Was die ook niet ontslagen door de vorige minister-president die zelf nou ook niet bepaald uitblonk in verfrissende ideeën?

 Keijzer is de enige in onze parlementaire geschiedenis die ontslagen is als bestuurder. Met een kabinet met dit soort hopeloze figuren is er pas echt reden tot angst.

 © Lammert Voos

 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Nick Cave en ik

  Is dit een essay? Ik weet het niet zo goed. Maar verwacht van mij geen zogenaamd intelligente analyse van zijn teksten en muziek, dat zou speculatie en interpretatie zijn en dus alleen gewichtdoenerige flauwekul. Maar laat ik eerst maar eens beginnen bij het begin.   Ergens begin jaren tachtig hoorde ik op de zolderkamer van mijn vriend Jan Drunk on the Popes Blood, een EP van een Australische band die The Birthday Party heette. Een zware bas stuwde luid krassende feedback gitaren voort, boven dit minimalistische pandemonium schreeuwde, huilde en krijste een maniakale zanger uit die luisterde naar de naam Nick Cave. Ik was verkocht. Die woede, dat was de mijne. De agressie van de band oversteeg die van de punk, ging veel dieper, was veel gevaarlijker en oncontroleerbaarder.   Dat wilde ik dus ook. Ik was ook kwaad op de wereld, op volwassenen, voelde me machteloos in een verwarrende wereld. Dus Jan hanteerde de bas, ik de gitaar en een andere vriend van ons, Peter, drumde. A
Een reactie posten
Meer lezen

Het zal wel loslopen

  Wij wonen vlakbij een groot natuurreservaat, namelijk het Lauwersmeergebied. Naast een vogelparadijs zijn hier reeën, damherten, dassen, vossen, hazen, konijnen, diverse marterachtigen, otters en diverse soorten vlinders, waterjuffers, kleine knaagdieren en andere insecten. Een aantal van de broedvogels alhier staat op de rode lijst. En dan hebben we het nog niet eens over alle zeldzame planten, zoals orchidee en parnassia. Hoewel er een aantal hondenlosloopgebieden zijn, ligt het voor de hand dat   honden hier aangelijnd moeten.   Hoewel ik hondenliefhebber ben, ben ik ook natuurliefhebber en ik zou het dan ook niet in mijn bolle kop halen om mijn honden los te laten lopen. Zo niet De Moderne Toerist. Deze flikkert zijn afval zo van zich af, spuit insecticide tegen muggen, zich niet realiserend dat dit ook ander insecten vermoordt, parkeert camper of auto naar believen, vervuilt het viswater met lood en laat honden overal loslopen en ruimt geen stront. Hij ruimt zijn eigen stron
1 reactie
Meer lezen

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelthee of oplosko
Een reactie posten
Meer lezen