Doorgaan naar hoofdcontent

Verbinding

 

De hele week zit me al iets goed dwars. Ik heb een neef waar ik al tweeënzestig jaar mee optrek. Soms heel intens, soms iets minder, maar met name in onze jeugd hebben we veel samen gedaan. Nu viel het me al op dat onlangs bij de crematie van mijn zwager hij zich afzijdig hield en toen ik naar hem toe ging voor een praatje verliep dit wel heel stug. Ik maakte me er niet te druk om, kan gebeuren, het was ook geen bijeenkomst om de gezelligheid immers.

 Vorige week stuurde ik hem een artikel op van Maarten van Rossem, een analyse over de regeringsformatie. Mijn neef en ik waren het immers altijd in grote lijnen eens over de politiek, hij was zelfs op milieugebied en vergroening fanatieker dan ik. Maar dit artikel viel kennelijk niet in goede aarde, hij mailde me terug dat mensen als Maarten en ik een gevaar voor het land waren, dat Wilders een verademing was vergeleken bij Rutte en bijna iedere zin begon met ‘Jij als schrijver…’ of ‘Jij als bekende Nederlander…’ Ik was verbijsterd en ging de discussie niet aan, maar kennelijk triggerde hem dat tot nog meer rare redeneringen.

 Afijn, uiteindelijk trok mijn neef de conclusie dat mensen als Van Rossem en ik verantwoordelijk waren voor de oorlog in Oekraïne en het drama in Gaza. Dat werd me te gortig en ik vroeg hem te stoppen. Tot drie keer toe. Maar nee, ik was een lafaard om dat ik de discussie niet aanging. Dat klopte, ik trachtte een oude vriendschap te redden. Toen ik hem dreigde met blokkeren was ik ineens niet meer democratisch omdat ik hem de mond snoerde en hij zijn mening niet mocht vertellen.

 Je moet nooit dreigen zonder de bereidheid om die dreiging ook uit te voeren. Ik heb hem dus geblokkeerd. Ik loop me nu al de hele week af te vragen of mijn neef dronken was of me simpelweg zat te provoceren, maar ik weet nu al dat hij nooit zal toegeven dat hij fout zat. Ik ken hem en in sommige opzichten lijken we op elkaar.

 Ik laat de grote conclusies maar zitten. Het ligt zo voor de hand. Het hele land is verdeeld en wie weet hoe dat op te lossen is, mag het zeggen.

 © Lammert Voos



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

The importance of being Ernst

    Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.   In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelt...
1 reactie
Meer lezen

ADD, de eeuwige omweg

  Naast chronische migraine heb ik nog een hersenaandoening, namelijk een vorm van ADHD. Er zijn vele vormen van dit fenomeen en het is echt niet zo dat ik komiek heb willen worden, zoals Bert Visscher of Jochem Meyer. Ik raas ook niet rond door het huis, spring niet van stoel naar stoel, hang niet aan de lampen en heb geen ongebreidelde energie. Integendeel.   Bij mij gebeurt het allemaal in mijn hoofd. Ik ben snel afgeleid en heb moeite met mijn concentratie. Daarbij heb ik dwanggedachten en maak gedachtesprongen die andere mensen niet kunnen volgen. Ik wil morgen op de fiets naar Lauwersoog. Dat is een lange rechte weg, maar ik hoop dat het niet regent.   Schrijven kost me enorm veel energie, omdat ik dan gedwongen ben om me met slechts één zaak tegelijk bezig te houden. Meestal lig ik op de bank te bedenken wat ik zal schrijven en dan in een uitbarsting van gebundelde energie klap ik het op papier. Ik heb ook best zin in een gebakken visje of een zoute haring.   ...
Een reactie posten
Meer lezen

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...
Een reactie posten
Meer lezen