Doorgaan naar hoofdcontent

Ernest, Harry en het glasvezelraadsel

 

Ik lees nog steeds in Hotel Florida, het boek over een aantal beroemdheden in de Spaanse burgeroorlog en omdat ik me gigantisch zit te ergeren aan die mensen hun zelfingenomenheid is het een taaie klus. De meesten zijn daar vooral ter meerdere eer en glorie van zichzelf, hoewel ze pretenderen idealisten te zijn. Met name Hemingway is onuitstaanbaar. Hij doet net alsof hij de grote oorlogsverslaggever is, terwijl zijn minnares Martha Gellhorn de echt goede stukken schrijft. Hemingway is een goede romancier, maar dat is toch heel iets anders dan oorlogsreportages schrijven. Hij verliest zich in grootspraak, manipulatie en drankgelagen. Hij is in alle opzichten een zeer onaangenaam mens. Ik hou sowieso niet van mensen die dieren doodschieten als sport zien.

 Vorige week werd ik gefotografeerd door Merlijn Doomernik (https://www.doomernik.com), fotograaf van sterren als Lale Gül, Johan Derksen, Douwe Bob en Maan. Dit voor het interview in de boekenbijlage van De Morgen dat 8 juni dient te verschijnen. Ik kon het prima met Merlijn vinden en we bezondigden ons aan een genoeglijk tweetal uurtjes schelden op alles wat rechts is. Hij zei dat ik leek op voornoemde Hemingway, zo met mijn baard en schipperstrui. Het gesprek verschoof naar onaangename mensen en daarbij viel de naam van Mulisch. Ik heb de man gelukkig nooit ontmoet, maar ik heb van meerdere mensen in het boekenvak gehoord dat hij onuitstaanbaar was. Ook Doomernik koesterde geen warme herinneringen aan Harry.

 Vanochtend was er een monteur op bezoek om ons terug te koppelen aan onze oude vertrouwde analoge telefoonlijn. We hadden glasvezel van ViberQ, maar dat bedrijf is failliet en de verbinding was op zijn zachtst gezegd onbetrouwbaar. Een tijdje geleden dacht ik dat mijn televisie stuk was, maar met de nieuwe oude verbinding blijkt hij nog een perfect beeld te hebben. Het lag aan de glasvezelverbinding, maar kom daar als leek maar eens achter. Overigens is de verbinding niet eens merkbaar langzamer. Wel kreeg ik bericht van dat verrekte Microsoft dat Windows 10 binnenkort niet meer ondersteund wordt. Mijn ouwe desktop kan echter 11 niet aan, moet ik verdorie nou echt een nieuwe kopen? 

Mwah. Eerst maar eens mijn baard afscheren.

 © Lammert Voos



Reacties

Populaire posts van deze blog

Een eindejaarsverhaal

  Aan de rand van de woestijn, in een oase, stond een kleine karavanserai waar vermoeide reizigers hun kamelen konden drenken en zelf uitrusten en zich konden spijzen met dadels en geitenvlees. Het water uit de put was zuiver en zoet, de herbergier een lankmoedig en wijs man. Zo wijs dat hij liever wilde dat zijn mooie dochter gelukkig was, dan dat hij haar uithuwelijkte aan de rijke koopmannen die om haar hand dongen.  Op een goede dag kwam een stoffige zwerver uit de woestijn gesloft, zijn kleren gescheurd, zijn baard vol knopen.             ‘Broeder,’ zo vroeg hij de herbergier, ‘ik ben in de woestijn beroofd van mijn dieren, mijn handel en mijn laatste dirhams, maar ik heb honger en dorst, kunt u mij helpen?’             De herbergier wist dat goede daden altijd beloond werden en hij laafde de zwerver alsof die een hooggeëerde gast was. Wat hij niet wist, was dat de zwerver een djin...

Busje komt zo

  Het is heel kinderachtig van me, maar ik ben lichtelijk in de rouw omdat ik mijn ideale auto van de hand heb gedaan. Ik heb de grote en luxe Toyota Avensis ingeruild tegen een koekblikje, omdat we een busje hebben gekocht. Ik heb met de Toyota veel avonturen beleefd en lange reizen gemaakt en nooit liet hij me in de steek. Maar ik heb hem niet meer nodig en onze portemonnee heeft ook een bodem. Toch schrijnt het. Mijn jongensdroom over het scheuren met een dikke Camaro over een circuit raakt steeds verder uit beeld.   We hopen met het busje direct na de kerstdagen weer naar het zuiden te reizen, weg van het miezerige weer en de jaarlijkse burgeroorlog van eind december. Ik haat vuurwerk en onze hondjes doen dat waarschijnlijk nog meer. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat die vuurwerktroep niet verboden is. Ieder jaar weer kost het de samenleving miljoenen. Men blijft het non-argument van een traditie maar gebruiken.   Ik ben nog steeds erg gammel en heb weinig energi...

StomStom

  Frustratie noopt mij tot flauwe woordgrappen en dit blog dat zonder meer in zo’n consumentenprogramma kan waarin boze bejaarden hun beklag doen. Ik ben nu dus een boze bijna bejaarde. Heel boos, want voel me behoorlijk belazerd, hoewel het deels mijn eigen schuld is, want ik lijk soms erg op mijn ouweheer en wil altijd voor een dubbeltje op de eerste rang.   Ik wilde navigatie in ons nieuwe busje. Google Maps was niet goed genoeg (waarom eigenlijk niet?). Een goede Carplay set vond ik te duur, dus ik kocht een TomTom, met gratis update! Nu zeg ik zelf altijd dat gratis niet bestaat en ik tuinde er toch in. Het was namelijk zo dat als je die update wilde verkrijgen je er wel eerst een micro SD-kaart in moest stoppen. Die moest ik eerst kopen. Aldus gedaan, maar het apparaat kon hem niet vinden. Nog een micro-SD gekocht, wellicht was de eerste niet goed, maar ook die was niet te vinden door het apparaat.   TomTom had de oplossing: bij hen een SD-kaart kopen met de...