De Dikke Deur

Gister toog ik naar Drachten, naar een museum met de lichtelijk imbeciele naam Dr8888. Je vraagt je af wie zo’n naam bedenkt en vermoedt dat er een of andere flitsende reclamejongen achter zit. Audi voor de deur, coke in de neusgaten en een jaarsalaris waarmee je flink kunt speculeren op de huizenmarkt. Maar dat zijn mijn vooroordelen…In het museum hing de expositie Vrouwenpalet: Haar Kunst, Haar Verhaal 1900-1950.   Nu is Drachten een plaats waar ik geen fijne herinneringen aan heb. Als ik vroeger ging liften van Groningen naar Sneek of vice versa en ik werd daar gedumpt, dan wist ik zeker dat het een langdurige kwestie zou gaan worden en vaak had ik ook al mijn geld verzopen, dus een strippenkaart kopen was niet aan de orde.   Bovendien is mijn vader in Drachten gecremeerd. Nu is het niet zo dat ik destijds overliep van verdriet, maar mijn pa had even geregeld dat er een liedje gedraaid werd dat mijn moeder flink krenkte en ons, zijn kinderen, erbij. Mijn moeder had hem ...

Om mijn chagrijn te bestrijden toog ik naar het Groninger Museum, zonder daadwerkelijk te weten wat er geëxposeerd werd, de permanente tentoonstelling van werk van De Ploeg is immers genoeg reden om op te vrolijken, zo dacht ik.  Helaas had ik niet gerekend op de mensenmassa die zich in het museum verzameld had, omdat ze gratis naar binnen mocht, dit in het kader van de vriendenloterij. Nu ben ik als overtuigd Sociaaldemocraat voor de verheffing van de massa, maar dan toch bij voorkeur als ik niet in de buurt ben. Ik mocht nu wel een fijne doorsnede van de middenklasse van ons land aanschouwen. Een attractie op zich: mensen die zich doorgaans in ANWB-windjacks hullen, die neerkijken op mensen die het huilende zigeunerjongetje mooi vinden (ik), omdat zij weten wie Anton Pieck is en zelf boeken van Rien Poortvliet in de kast hebben staan, naast Konsalik en Baantjer.   Het aanbod was aan de doelgroep aangepast, zo leek het. Kleur was het thema en dat was een mooie gelegenheid...

Ik ben er nooit zeker van of ik de dingen wel goed begrijp en ik pretendeer ook niet dat ik veel weet of een goede smaak heb. Wel dat ik iets heb wat op een smaak lijkt. Ik weet wat ik mooi vind en wat niet. Ik heb een museumjaarkaart en ik zal hem gebruiken ook.   Het valt Rijksmuseum Twenthe te prijzen dat ze het aandurfden een expositie te organiseren van kunst gebaseerd op het futuristisch manifest van 1909 van de Italiaanse dichter Filippo Tommaso Marinetti. Zijn werk valt immers niet los te zien van het fascisme van Mussolini en verheerlijkt het voeren van oorlog. Is het propaganda of kunst? Ik denk beide. Saillant detail: de eerste kunstenaars die het manifest aanhingen meldden zich aan als vrijwilligers in de eerste wereldoorlog en sneuvelden allemaal. En wie zegt dat ironie niet bestaat? Ik denk overigens dat Marinetti zelf nooit in een oorlog gezeten heeft, maar misschien heb ik het mis, hij bleef in ieder geval tot zijn dood aanhanger van Mussolini.   Wie dat aa...