Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende
hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout,
die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner
Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band
The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin
Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het
voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de
versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes
van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt
het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al
gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de
boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.
In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd
brandnetelthee of oploskoffie drinken in de keuken bij Ernst en Arina. Meestal
lag er dan een enorme berg wiet op de keukentafel. Ernst verbouwde zijn eigen
wiet en was nooit te beroerd om dat te delen. Zijn eigen consumptie kwam zijn
creativiteit niet altijd ten goede, hij vond als hij stoned was alles mooi en
in die dagen was hij meestal stoned. Er kwam dan geen zinnig woord uit hem.
Omdat ik geen matig mens ben, deed ik vaak met hem mee, vond ook alles mooi en
ook uit mij kwam alleen onzin.
Toen Arina hem verliet herpakte Ernst zich, keerde terug naar
zijn folk-roots en zong onder andere liederen van Bob Dylan in het Fries. De
boerderij werd een veilige haven voor veel drop-outs en menig Friese band kwam
er oefenen of opnemen, want er was inmiddels ook een studio gevestigd. Vorig
jaar brandde de boerderij tot de grond toe af. Er werd in Sneek een benefiet
voor Ernst en zijn compagnon Jan Switters georganiseerd. Ik was niet
uitgenodigd om mee te doen. Dat is ook niet zo gek, ik ben immers al meer dan
dertig jaar uit die omgeving weg en had ook geen contact meer met Ernst.
Bovendien zou ik een optreden als zanger fysiek niet aankunnen.
Na die ramp bleek Ernst ook nog maagkanker te hebben en deze week overleed hij. Dat confronteert me weer met de
eindigheid. Ernst was immers één van ons. Het doet me wel goed om op sociale
media te zien hoe belangrijk hij voor veel mensen is geweest. Dus niet alleen
voor mij. Hij was een aanjager, een inspirator, een geweldige zanger en
muzikant, een hele aardige vent en hij stond aan de basis van wat in
Muziekkrant Oor ooit De Friese Bries genoemd werd.
Ernst was belangrijk, Ernst blijft belangrijk. Een mens kan
een slechtere erfenis nalaten.
© Lammert Voos
Reacties
Een reactie posten