The importance of being Ernst

Steeds meer van mijn verleden sterft. Los van mijn kwijnende hersencellen sneuvelen er geregeld oude vrienden. Deze week was dat Ernst Langhout, die er mede voor zorgde dat ik zanger werd. Hij en zijn toenmalige partner Arina bezaten een boerderij bij het dorp Gauw waar hijzelf met zijn new wave band The Visitor oefende. Samen vonden zij dat mijn vrienden Jan, Peter, mijn vriendin Robijn en ik een echte band moesten worden en regelden ze een optreden in het voorprogramma van Claw Boys Claw. We mochten oefenen op de boerderij met de versterkers van The Visitor en bovendien hun drummer Bertus lenen. Het succes van dat voorprogramma zorgde voor een aantal hectische jaren met als hoogtepunt het voorprogramma van de Amerikaanse hardcore band Hüsker Dü. Peter was toen al gestopt en vervangen door Robin. We bleven al die jaren oefenen op de boerderij, maar hadden inmiddels wel eigen versterkers gekocht.

In de pauzes van die oefensessies gingen we altijd brandnetelthee of oploskoffie drinken in de keuken bij Ernst en Arina. Meestal lag er dan een enorme berg wiet op de keukentafel. Ernst verbouwde zijn eigen wiet en was nooit te beroerd om dat te delen. Zijn eigen consumptie kwam zijn creativiteit niet altijd ten goede, hij vond als hij stoned was alles mooi en in die dagen was hij meestal stoned. Er kwam dan geen zinnig woord uit hem. Omdat ik geen matig mens ben, deed ik vaak met hem mee, vond ook alles mooi en ook uit mij kwam alleen onzin.

Toen Arina hem verliet herpakte Ernst zich, keerde terug naar zijn folk-roots en zong onder andere liederen van Bob Dylan in het Fries. De boerderij werd een veilige haven voor veel drop-outs en menig Friese band kwam er oefenen of opnemen, want er was inmiddels ook een studio gevestigd. Vorig jaar brandde de boerderij tot de grond toe af. Er werd in Sneek een benefiet voor Ernst en zijn compagnon Jan Switters georganiseerd. Ik was niet uitgenodigd om mee te doen. Dat is ook niet zo gek, ik ben immers al meer dan dertig jaar uit die omgeving weg en had ook geen contact meer met Ernst. Bovendien zou ik een optreden als zanger fysiek niet aankunnen.

Na die ramp bleek Ernst ook nog maagkanker te hebben en deze week overleed hij. Dat confronteert me weer met de eindigheid. Ernst was immers één van ons. Het doet me wel goed om op sociale media te zien hoe belangrijk hij voor veel mensen is geweest. Dus niet alleen voor mij. Hij was een aanjager, een inspirator, een geweldige zanger en muzikant, een hele aardige vent en hij stond aan de basis van wat in Muziekkrant Oor ooit De Friese Bries genoemd werd.

Ernst was belangrijk, Ernst blijft belangrijk. Een mens kan een slechtere erfenis nalaten.